Bezoek van Sanne en de afgelopen week

Op 14 februari was het dan zo ver het eerste bezoek van uit Nederland! Sannen zou in de avond aankomen dus ging ik met de metro helemaal naar de andere kant van Istanbul om haar op te halen z'n reisje van bus naar de metro en dan overstappen op de andere metro duurt ongeveer een uurtje. Na een tijdje gewacht te hebben kwam ze dan eindelijk door de deuren van het vliegveld lopen. Zo leuk om iemand van thuis te zien maar tegelijkertijd ook een beetje raar. Voordat we thuis waren was het zo al weer tien uur! Na wat gegeten te hebben en lekker even bijkletsen en de plannen voor de aankomende dagen gemaakt te hebben was het ook al weer snel bedtijd.

Op zondag gingen weer eerst naar het oude gedeelte waar je de meeste hoogtepunten kunt vinden, helaas is de grand bazaar op zondag dicht, de spice bazaar was wel open dus zijn we daar even gezellig door heen gelopen. Hier heb ik Sanne kennis laten maken met de Turkse oliebol genaamd tatlisi tarifi, dit is deeg dat wordt gefrituurd en in siroop wordt gedoopt. En dat smaakt een beetje naar de Nederlandse oliebol. Vanaf hier hebben we de bus naar Taksim genomen waar we door de grote winkelstraat zijn gelopen en hier en daar wat winkels bezocht. Bij eentje werd mij in het turks gevraagd of ik turks sprak waarop ik in antwoordde een beetje. Maar het gezicht van Sanne was op dat moment goud waard want die keek mij heel verbaast aan dat ik dat had verstaan! Toen we genoeg hadden van het winkelen zijn we opzoek gegaan naar een lekker restaurantje om te eten. Die hadden we gevonden Cafe Bi-Melek kan ik echt aan iedereen aanraden die ooit van plan is om naar Istanbul te gaan. Het vlees was ontzettend goed klaargemaakt en de serveerster was ontzettend vriendelijk. Voor twee hoofdgerechten met eten en daarna nog thee waren we 50TL kwijt wat neerkomt op ong 20 euro!

Maandag moest ik eerst naar college en daarna heb ik Sanne weer opgehaald van huis en was het tijd voor een tripje naar Azië! vanaf Eminönü hebben we de veerboot naar Kadiköy gegaan. Helaas was het weer kwa temperatuur wat gedaald maar dat mocht de pret niet bedrukken. De sfeer was hier weer heel anders veel rustiger en relaxter je kan merken dat het Aziatische gedeelte veel minder toeristisch is. Na de buurt een beetje ontdekt te hebben zijn we ons lekker ergens gaan opwarmen met een lekker bakje koffie. Daarna wilde ik graag postzegels halen. Dit was weer een heel avontuur, want je moet een nummertje treken probeer maar eens uitveenden op welke van de vel mogelijkheden je moet drukken als alles in het Turks is. Gelukkig was er iemand die een beetje engels sprak en mij wist te vertellen welk keuze menuutje ik moest hebben.
Op de terug weg zijn we uitgestapt bij Karaköy waarna we wat zijn gaan drinken in een restaurantje aan de gouden hoorn. Naar hier even gezeten te hebben was het tijd om richting de Galata toren te lopen. Dit is een erg leuk wijkje en hier hebben we dan ook enige winkels bezocht. Helaas begon het een beetje te regenen dus zijn we maar opzoek gegaan naar een kebab-tent want dat moet je natuurlijk wel geprobeerd hebben als je hier bent geweest.

Dinsdag zijn we dan maar naar de grand bazaar geweest aangezien het weer niet veel goeds voorspelde, het was koud en het sneeuwde en voor het eerst ook echt een beetje goeie sneeuw. Dus dan is de bazaar een prima toeristen ding om te bekijken omdat het helemaal overdekt is. Het is hier altijd druk met toeristen maar ook locals. overal waar je een straatje in loopt proberen met je dingen te verkopen en wordt je verteld wat voor een mooie spullen ze wel niet hebben. Het is een dolhof en alles lijkt op elkaar, na een hele tijd hier een beetje rond gedwaald te hebben op zoek naar souvenir hadden we dan eindelijk alles gevonden. Bij het laatste kraampje hadden we een mooie deal gesloten, dit was al een wat oudere man en vroeg waar wij vandaan kwamen toen die er achter kwam dat we Nederlands waren kwam het hele koningshuis op volgorde voorbij. En door flink onderhandelen en mede daardoor hebben we een goed prijsje voor elkaar gekregen. Na al dat lopen waren we toch wel een beetje hongerig en dorstig. Dus gingen we opzoek naar een echte bakkerij hier waar ze de meest prachtige gebakjes serveren. met thee of Turkse koffie waar je natuurlijk wel de toekomst mee moet voorspellen. De sneeuw werd steeds erger en erger, en het bleef dit keer ook echt liggen! Dit was al weer onze laatste dag samen.

En toe was het al weer woensdag en Sanne moest om 9 uur op het vliegveld zijn dus dat wordt vroeg opstaan helemaal met die sneeuw. Toen ik die ochtend uit het raam keek was de hele straat wit en was er z'n 20cm sneeuw gevallen. Toe was het tijd om afscheid te nemen wat wel raar is! Later die dag hoorde ik dat der vlucht gecanceld was dus Sanne kon nog niet naar huis. Blijkbaar weten ze heir niet zo goed wat ze met sneeuw aan moeten ook al sneeuw het hier elk jaar. Beetje zoals de NS die heeft het ook nog steeds niet geleerd. Ze laten hier gewoon alles smelten dus overal waar je loopt is het een grote drap, ijs of waterpool. het fenomeen sneeuwschep kennen ze hier ook niet om de straten toch een beetje begaanbaar te maken, word alles maar aan de kant geschoven met een douchetrekker. Hierdoor hadden we ook sneeuw vrij iets wat ik niet meer meegemaakt heb zin de basisschool dus vanaf dinsdag had ik eigenlijk al weekend!

Gelukkig klaarde het weer gauw weer op en zaterdag was alles eigenlijk al weer weg gesmolten. Na al dat binnen zitten werd het dus weer even tijd om op onderzoek te gaan. Dit keer was de wijk Karaköy aan de beurt. Hier heb je heel veel leuke cafeetjes en grappige winkeltje. bijvoorbeeld een brillen winkel vol met vintage zonnebrillen. Hier kwam ik toevallig mijn vriendin Alena tegen, we hebben toen samen even koffie gedronken en plannen voor zondag gemaakt. Zondag hebben we samen de wijk Beşiktaş ontdekt, dit was heel erg gezellig en het weer was zo geweldig! We gingen ergen Çay drinken waar we door een hele oude Turkse vrouw werden aangesproken waar we vandaan kwamen. Daarmee dus een gesprekje gevoerd wat erg vermakelijk was want soms snapte we er geen bal van wat ze ons vroeg.

En dan was het weer maandag...... en begint het echte leven weer gewoon weer van 11-18 naar college. Dinsdag had ik een dinardate met Simge een meisje van de HAVO die toevallig ook in Istanbul was. Dit was erg gezellig en zijn weer helemaal up-to-date van elkaar. Woensdag ben ik nog een keer naar Kadiköy geweest dit keer met beter weer en zijn we helemaal naar Moda gelopen waar we een paar andere Amerikaanse studente hebben ontmoet. En we op een kleurrijke muur onze namen hebben achtergelaten. In de avond werd ik uitgenodigd om Gamenight te komen spelen bij de Amerikaanse meiden. Hier hebben we het spel Cards Against Humanity gespeeld wat echt aan te raden is! je kan het je kan het gewoon van internet downloaden. Donderdag was karaoke night waar je gratis slotjes kon winnen als je in de 8000 punten zat of de karaoke dude erg onder de indruk van je was. Hier heb ik ook weer wat nieuwe Turkse vrienden gemaakt. Die me de tamme kastanjes die ze overal in kraampjes verkopen hebben laten proeven. Vrijdag mensen van de ESN groep op de uni ontmoet om te gaan lunchen want je kan echt een super goeie lunch krijg in de kantine daar. Voor soep, een hoofdgerecht, sla toetje en wat te drinken betaal je 10TL want ong 3,60 is en dan kun je ook nog eens de hele tijd gratis Çay pakken. 'S avonds afgesproken om desert te gaan eten met wat mensen en daarna zijn we naar een leuke bar genaamd Otto gegaan dit is een soort tuin tussen twee appartement gebouwen in. Zaterdag nog een keer met de hele groep spelletjes gespeeld, en lekker bank gehangen.

Zo dat waren de afgelopen twee weken er is weer een hele boel gebeurt. En er staan al weer allemaal leuke plannen voor de deur Donderdag vertrek ik voor een paar dagen met wat mensen van de ESN groep naar Cappadocia! En het volgende bezoek vanuit Nederland staat ook al weer op de planning.

Tot snel,

Veel liefs Maart!