De eerste week
Blijf op de hoogte en volg Maartje
14 Januari 2015 | Turkije, Istanbul
Het was dan eindelijk zover vandaag zou ik voor een half jaar naar Istanbul vertrekken. Het leek allemaal een beetje onwerkelijk, hier had ik zo lang naar toegeleefd dingen voor voorbereid. En nu was het dan eindelijk zover!
Mama en Jorine brachten me naar Schiphol, na daar nog wat gegeten te hebben en een beetje rond te wandel kon mijn koffer ingecheckt worden. Daar ging die dan op de band richting het vliegtuig met al mijn spullen van thuis voor de komende 6 maanden. Raar idee eigenlijk dat je hele hebben en houwen voor dit half jaar in 1 koffer past. Helaas moest ik dus veel van mijn geliefde schoen en kleding achter laten in Hengelo ;). Toen was het dan echt zover ik moest afscheid gaan nemen, en in eens werd het allemaal heel erg echt! Daarvoor leek het allemaal een mooi avontuur, iets waarvan ik dacht dat gaan we even doen! Nu kwam het toch echt binnen dat ik de aankomende tijd niet thuis zou komen.
Maar zoals Neale Donald Walsch zei Life begins at the end of your comfort zone!
Daar ging ik dan me aller eerste keer vliegen, en ook voor het eerst op reis in mijn eentje! Het was een week van veel nieuwe indrukken, kennis maken met een totaal ander cultuur, zoals hier boven al genoemd de eerste keer vliegen.
Dat de cultuur hier anders zou zijn heeft mijn buurvrouw me al flink voor gewaarschuwd. Nou dat heb ik geweten ook. Vooral in het oude toeristische gedeelte, wordt je als vrouwelijke toerist overal aangesproken. Met allerlei vragen: hoe heet je, waar kom je vandaan, wat is je mobiele nummer, heb je zin om uiteten te gaan. Allemaal van dat soort vragen kreeg ik. Daarnaast zijn ze ook nog eens heel erg complimenteus! Dit was wel even wennen, totaal anders dan in Nederland. Behulpzaam zijn ze hier wel, zoals ze dat zelf noemen Turkse gastvrijheid. Maar soms een beetje te behulpzaam, zo werd ik nog bijna opgelicht toe ik vroeg waar je een Istanbulkart (een ov-chip kaart) kon kopen.
Maar de stad is prachtig en in ieder gedeelte weer totaal anders. kwa sfeer maar ook de bebouwing. Vrijdag ben ik bij twee kamers wezen kijken, en nu woon ik er dan ook echt. De wijk waar ik woon heet Fener en is in het oude gedeelte van Istanbul. De wijk staat vol met oude historische herenhuizen, kerken en synagogen daterend uit de Byzantijnse en Osmaanse periode. Ik woon hier met nog twee andere studenten, een meisje uit Amerika en een jongen uit Syrië. Je merkt goed dat dit een wat meer traditionele buurt is, veel vrouwen zijn volledig gesluierd of dragen een hoofddoek ook de mannen hebben meer traditionele kleding aan.
De uni is mooi op loopafstand met goed weer dan, en anders ben je er in 5 minuten met dus. Het openbaar vervoer is hier heel goed geregeld maar ze rijden hier als idioten, er is niet zoals in Nederland overal een voetpad, en de stoplichten voor voetgangers worden eigenlijk door iedereen genegeerd, waneer het kan steken ze over, je hoort hier langs de weg dan ook voortdurend getoeter.
Ik heb al verschillende de delen van Istanbul gezien maar er valt nog ontzettend meer te ontdekken. Wie dacht dat de bijenkorf in Amsterdam groot was die had het voordelig mis, Ik ben eens een kijkje gaan nemen in een van de grootste winkelcentrums van de wereld met maar liefs 6 verdiepingen. Hier heb ik dan ook eindelijk teken spullen kunnen vinden! Want je hebt wel veel kleine winkeltjes en bazaars overal maar die verkopen vooral eten, en souvenirs of sieraden.
Tot een volgend reisverslag
Liefs Maartje
Mama en Jorine brachten me naar Schiphol, na daar nog wat gegeten te hebben en een beetje rond te wandel kon mijn koffer ingecheckt worden. Daar ging die dan op de band richting het vliegtuig met al mijn spullen van thuis voor de komende 6 maanden. Raar idee eigenlijk dat je hele hebben en houwen voor dit half jaar in 1 koffer past. Helaas moest ik dus veel van mijn geliefde schoen en kleding achter laten in Hengelo ;). Toen was het dan echt zover ik moest afscheid gaan nemen, en in eens werd het allemaal heel erg echt! Daarvoor leek het allemaal een mooi avontuur, iets waarvan ik dacht dat gaan we even doen! Nu kwam het toch echt binnen dat ik de aankomende tijd niet thuis zou komen.
Maar zoals Neale Donald Walsch zei Life begins at the end of your comfort zone!
Daar ging ik dan me aller eerste keer vliegen, en ook voor het eerst op reis in mijn eentje! Het was een week van veel nieuwe indrukken, kennis maken met een totaal ander cultuur, zoals hier boven al genoemd de eerste keer vliegen.
Dat de cultuur hier anders zou zijn heeft mijn buurvrouw me al flink voor gewaarschuwd. Nou dat heb ik geweten ook. Vooral in het oude toeristische gedeelte, wordt je als vrouwelijke toerist overal aangesproken. Met allerlei vragen: hoe heet je, waar kom je vandaan, wat is je mobiele nummer, heb je zin om uiteten te gaan. Allemaal van dat soort vragen kreeg ik. Daarnaast zijn ze ook nog eens heel erg complimenteus! Dit was wel even wennen, totaal anders dan in Nederland. Behulpzaam zijn ze hier wel, zoals ze dat zelf noemen Turkse gastvrijheid. Maar soms een beetje te behulpzaam, zo werd ik nog bijna opgelicht toe ik vroeg waar je een Istanbulkart (een ov-chip kaart) kon kopen.
Maar de stad is prachtig en in ieder gedeelte weer totaal anders. kwa sfeer maar ook de bebouwing. Vrijdag ben ik bij twee kamers wezen kijken, en nu woon ik er dan ook echt. De wijk waar ik woon heet Fener en is in het oude gedeelte van Istanbul. De wijk staat vol met oude historische herenhuizen, kerken en synagogen daterend uit de Byzantijnse en Osmaanse periode. Ik woon hier met nog twee andere studenten, een meisje uit Amerika en een jongen uit Syrië. Je merkt goed dat dit een wat meer traditionele buurt is, veel vrouwen zijn volledig gesluierd of dragen een hoofddoek ook de mannen hebben meer traditionele kleding aan.
De uni is mooi op loopafstand met goed weer dan, en anders ben je er in 5 minuten met dus. Het openbaar vervoer is hier heel goed geregeld maar ze rijden hier als idioten, er is niet zoals in Nederland overal een voetpad, en de stoplichten voor voetgangers worden eigenlijk door iedereen genegeerd, waneer het kan steken ze over, je hoort hier langs de weg dan ook voortdurend getoeter.
Ik heb al verschillende de delen van Istanbul gezien maar er valt nog ontzettend meer te ontdekken. Wie dacht dat de bijenkorf in Amsterdam groot was die had het voordelig mis, Ik ben eens een kijkje gaan nemen in een van de grootste winkelcentrums van de wereld met maar liefs 6 verdiepingen. Hier heb ik dan ook eindelijk teken spullen kunnen vinden! Want je hebt wel veel kleine winkeltjes en bazaars overal maar die verkopen vooral eten, en souvenirs of sieraden.
Tot een volgend reisverslag
Liefs Maartje
-
20 Januari 2015 - 22:12
Inge:
ha die Maartje.
Wat herkenbaar allemaal wat je schrijft. Het levens gevaarlijke verkeer bijvoorbeeld. Vertrouw maar niet op een zebrapad want ze rijden je van de benen hi hi.
Oh die mooie winkelcentra, wat ziet het er allemaal luxe uit, ik wist de eerste keer niet wat ik zag, zo groot. Dit was in Antalya en Istanbul is zoveel groter. Fijn om te horen dat je een leuke plek hebt gevonden om te wonen. Geniet er lekker van en succes bij de colleges. -
20 Januari 2015 - 22:55
Gina:
Hoi Maartje, wat spannend allemaal. Leuk dat je schrijft wat je meemaakt en mee gaat maken, geniet ervan. Ik wacht vol spanning op je volgende verhaal. Lieve groetjes Gina. -
20 Januari 2015 - 23:18
Maud:
Hee Maartje!
Wauw. Wat een donders verschil met Nederland he, die gekke mannetjes die vragen of ze je schoenen mogen poetsen en mensen in de winkels die je gewoon zowat in je kont kruipen..
Wat mama zegt klopt, tien keer kijken voor je een zebrapad oversteekt en gewoon keihard terug schreeuwen, gekke lui.
Ben benieuwd naar je verhalen!~
groetjessss -
20 Januari 2015 - 23:29
Katja:
Ha lieve Maartje! Bedankt voor je mooie verhaal! Turkije is nu ineens een stuk dichterbij en de mensen die je beschrijft zie ik zo voor me. Je hebt een mooi stekje gevonden. En als je ons en ons Hollandse gedoetje mist ... We zijn maar een klikje van je vandaan. Heel veel plezier, liefs, Katja -
21 Januari 2015 - 10:43
Esmee:
Leuk om te lezen Maartje! Het gaat je helemaal lukken daar, daar ben ik zeker van. Tot skypes! xx -
21 Januari 2015 - 23:55
Jorine:
Dag lieve schat,
We hebben al een aantal keren 'beeldcontact' gehad. Wij, mama en ik ,volgen jou vol trotse gevoelens. Geweldig om te horen en te lezen hoe jij op jouw eigen wijze jouw weg en jouw gevoel volgt in dit nieuwe avontuur. Wat een mooie spreuk! Precies passend bij jouw avontuur, en wij zien dat je heel goed omgaat met jouw ' new life' en een nieuwe comfortzone aan het organiseren bent! Geniet, neem op, leer, deel, en verrijk, veel plezier meid, we kijken uit naar je volgende verslag en foto's. Liefs x -
27 Januari 2015 - 14:30
Jeanny:
Hoi lieve Maartje,
Fijn om te lezen dat het goed met je gaat, je moeder was al komen vertellen hoe je het tot nu toe doet.
Maar ik zag net de mail van Jorien met de link naar jou. Het weer is in iedergeval beter als hier afgelopen zaterdag ineens sneeuw maar wel erg mooi.
en komend weekend waarschijnlijk weer. Maar dan gaan wij al bijna naar Turkije, hopelijk met een betere temperatuur. Ik laat nog wel weten hoe het was.
heel veel liefs van je buurtjes, Jeanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
